24 Μαρτίου, 2006

Μεσ' την Μεσόγειο


Τα πρώτα βραδυνά φώτα ανάβουν στην Promenade d' Anglaise στη Νίκαια και στο πλατύ πλακόστρωτο στον παραλιακό δρόμο με τους φοίνικες βολτάρω αργά. Λίγος κόσμος Κυριακάτικα, οι περισσότεροι joggers. Αχ, η βόλτα στην παραλία, μια μέθεξη από σκέψεις και συναισθήματα μικρά που ξαφνικά αποκτούν φωνή και αναπνέουν από το θαλασσινό αέρα.


Απέναντι, τα παράθυρα από τα palazzi κρατούν μυστικά πίσω από τα στόρια και με βάζουν σε πονηρές σκέψεις για ατέλειωτες μεθυστικές ιστορίες ολονύχτιου έρωτα νοτισμένες από Μεσόγειο.


Στις Κάννες στη μαρίνα, χαζεύω τα πλεούμενα που ξεφεύγουν κάθε ορισμό μεγέθους. Είναι 10 το πρωί και τα Crew Staff πλένουν τα καταστρώματα με επιμέλεια και βάζουν ανθοστολισμούς στα ξύλινα τραπέζια. Σε ποιο καζίνο ξενύχτησαν οι ιδιοκτήτες? Μήπως τελικά ατενίζουν από το Majestic τον πρωινό ήλιο κλείνοντας συμφωνίες στα κινητά?


Τουλάχιστον η μούντζα του Theo στο Alees Des Etoiles δίπλα στο Μέγαρο του Φεστιβάλ επιβεβαιώνει το μύθο του μεγάλου auter.


Απο το κρεβάτι μου στο ξενοδοχείο, ικανό να χωρέσει μια οικογένεια, βλέπω μόνο θάλασσα. Τα κύματα με νανούρισαν χθές βράδυ. Ξύπνησα από περίεργα όνειρα ομηρίας δυο φορές: πες η ζέστη του κλιματισμού, μπορεί και οι γυαλιστερές με λεμόνι και tartare που καταβρόχθισα στο Bocaccio το προηγούμενο βράδυ με fumee κρασί από το Λίγηρα. Τελειώνω τον καφέ που δίκαια τον λέμε γαλλικό, voice-off στην τηλεόραση που δείχνει τα παιδιά ξανά στους δρόμους, ποδοπατάω το μπουρνούζι και κατεβαίνω να περπάτήσω ξανά στην παραλία.


Μόνο κοντά στη θάλασσα αισθάνομαι ξανά καθαρός.

8 σχόλια:

greekgaylolita είπε...

Και τυχερός..αν και..
Θα..

Neilys είπε...

zilevw! Polu wraies photo! kai peinasa me ta croissant!

Loucretia είπε...

Μπραβο, ευγε, σε νανουρισαν τα κυματα σε ενα κρεβατι ικανο να χωρεσει μια οικογενεια....αληθεια, ποτε θα επισκεφθουμε παρεα τις Καννες;;; :-ΡΡΡΡ

YO!Reeka's είπε...

Νίκαια; Να υποθέσω ότι δεν εννοείτε τη Νίκαια δίπλα στον Κορυδαλλό και το Κερατσίνι, ε;
Εγώ δεν σας ζηλεύω γιατί τώρα σας γράφω από τη Μύρινα της Λήμνου, που και κοσμική είναι και εξωτική (με την ευρύτερη έννοια) :)

Γιουτζίν είπε...

Τυχερέεεεε
η ζήλια με θόλωσε, δεν μπορώ να πω τίποτε άλλο :(

Alexandros είπε...

Αν και συνηθίζω να αφήνω σχόλια μόνο στους λίγους bloggers που διαβάζω συστηματικά, για εσάς θα κάνω μια εξαίρεση..

Το μόνο που έχω να πω είναι, ότι αναγνωρίζω το δράμα που περνάτε και ερωτώ ρητορικά: "Μα τι φτώχεια καταραμένη είναι αυτή πού σας μαστίζει αγαπητέ;!"

MoSeS είπε...

@GGL: Πάντα ελλειπτικός και όμως τόσο μέσα!
@jazzy: Βreakfast in bed ήταν, οπότε δεν φιλοδώρησα κανένα, αν και τώρα που το σκέφτομαι αυτή τη γλυκούλα room servant που με πετύχαινε βρεγμένο κάθε πρωί ίσως θα έπρεπε
@ Louc & Coky: Ετοιμαστείτε για το road movie της ζωής σας. Βάζω αμάξι, καύσιμα, μουσική και αφήνω πίσω τις πλάκες με τις εντολές. Αλλά μην μου τρώγεστε en route δεν θα το αντέξωωωω :PPP (Μέσα Αλβέρτος και Στεφανί (αυτή δεν θα την αφήσουμε να οδηγήσει...))
@ gelial: Προσοχή (και) στα ελαφάκια στο κάστρο! Καλές θαλασσινές αύρες man!
@ Γιουτζίν: Ζηλεια είναι κατάσταση μυαλού, πολύ δημιουργική και απίστευτα ερεβώδης. Εδώ όμως μιλάμε για πράγματα ανοιξιάτικα, σιέλ και τυρκουάζ! Be my guest! ;-)
@ alex: Καλώς ήλθατε! Υπέροχα τα σκίτσα σας! Συνεχίστε τα ρητορικά!

Idάκι είπε...

Πάλι χάλια πέρασες ε;

Φιλί - έλα να πάμε Κορνουάλη το καλοκαίρι...