Ωδή στα ελαφρά δάκτυλα

Χαρακίρι πάντως δεν χρειάσθηκε να κάνω ποτέ σε κατάστημα. Διαβάζω ότι το 1% του καταναλωτικού κοινού που πηγαίνει στα καταστήματα παραδέχεται ότι 'σηκώνει', 'αρπάζει', 'αφαιρεί' προς πώληση αντικείμενα για διάφορους λόγους, ένα 6% 'το κάνει κατά λάθος' και τα επιστρέφει, ενώ ένα άλλο 2% το κάνει μεν κατά λάθος αλλά δεν τα επιστρέφει (ναι, ναι μας τά'παν κι άλλοι αυτά τα λάθη).

Πάνε χρόνια που ανήκα στο 1% και όλα φέρνουν πίσω αλατισμένες μέρες ξεγνοιασιάς στα νησιά με την ιερή σύμμαχο Ειρήνη (καλή σου ώρα ρεεεε), που ως άλλη Holly Golightly στο Breakfast in Tiffany's ξύπναγε και έλεγε: -Aχ, σήμερα κάτι μου λέει ότι θα σε περάσω, αισθάνομαι μια ελαφράδα στα δάκτυλα άλλο πράγμα...

Και νά'σου οι απανωτές επιδρομές (άλλες κατά μόνας και άλλες με την κλασσική μεθοδο της απασχόλησης) και η αγωνία για το ποιός θα φέρει τα περισσότερα... Οίκτος δεν χρειάζεται, ούτε σπουδές στυλ ριφιφί και άλλα αμερικάνικα, μόνο αισθήσεις στο τιλτ και μια διάθεση che sera sera ....

Θυμάμαι τα άχρηστα μπιχλιμπίδια, τα κεραμικά τασάκια σουβενίρ με τους ανεμόμυλους, τα τσιγάρα από τον ...κουφό περιπτερά στο Φάρο, τις μπαταρίες για τα walkman, τα σαμπουάν και τα αποσμητικά από τη λιγδομαλλούσα ιδιοκτήτρια του mini market, όλα ένας πολύχρωμος σωρός μετεφηβικής ανεμελειάς που όπως τα καλοκαίρια μας δεν φαινόταν πως θα τέλειωνε ποτέ.

Και θυμάμαι στις λίγες φορές που ο μπρουτάλ καταστηματάρχης με φρίκη έβλεπε πραμάτεια να λείπει και φώναζε εν εξάλλω, την Ειρήνη ως τυλιγμένη Audrey σε μαύρο παγιετέ Chanel να απαντά: - Ti φωνάζετε καλέ? Θα σας το πληρώσουμε το ψωρομπεγλέρι σας!!! Αμάν πια!!!

Το all time high που ίσως και να εφάπτεται στα όρια της δολιότητας, ήταν η εκμετάλλευση του μπαρ στην Πέρα Μπάντα που είχε την κακή συνήθεια όταν έκλεινε στις 4 το πρωί να αφήνει τα αδιάθετα ποτά σε τελάρα μπροστά στην είσοδο. Αχχχ , αν αυτές οι τσέπες του τζην μπουφάν μιλούσαν θα διεκδικούσαν Guiness αντοχής σε τόσες διαδρομές κάθε ξημέρωμα... Την επομένη μοιράζαμε τις μπύρες έξω από (άλλο) μπαρ για να κάνουμε καλές...γνωριμίες. Τις τελευταίες μέρες με τον δείκτη να πλησιάζει στο κόκκινο (όταν μέναμε μόνο με το δεκάρικο για τον Ηλεκτρικό), το Tiffany's μετατρέπονταν σε fine de siecle Παρίσι και εμείς Αγιάννηδες του μερο-αρπάξει μεροφάι.


Ξυραφάκια, αποσμητικά χώρου, καλλυντικά και CD είναι τα τοπ αντικείμενα αφαίρεσης στην έρευνα του 2005. Με συγκίνηση στα μάτια σας πληροφορώ ότι είναι ακριβώς η ίδια με τη δική μας τη σειρά το ..1988. Μερικά πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ, έτσι Audrey?