Give the P.A.S.S.P.O.R.T.

Για το νέο σύστημα έκδοσης διαβατηρίων από το λόκαλ μπατσερί ούτε τους ήξερα, ούτε με ξέρανε. Είχα ακούσει κάτι αστικούς μύθους για περιπτώσεις που η υψηλής ευκρίνειας ψηφιακή φωτογραφία του ατυχούς πολίτη είχε επιστραφεί 4 φορές γιατί ο ώμος ήταν κυρτός και έπεφτε αναρχοτσουλούφι στο μέτωπο, ή (άκουσον, άκουσουν) είχε δαχτυλιές (τσ τσ τσ), αλλά όλα τα θεωρούσα φθηνά STARικά αποκυήματα.

Μέχρι που το παλιό μου βυσινί εξέπνευσε (και μαζί του όλες οι εξωτικές βίζες και οι ξεθωριασμένες στάμπες από ανέμελες αποδράσεις, αχχχ). Και αφού στοίχειωσα το φωτογράφο μου να μου βάλει πιο πολύ χρώμα στο μάγουλο και να με βγάλει λίγο πιο ζεστό στο βλέμμα (για το 2ο και για τους δύσπιστους χρειάσθηκαν 3 takes), να'μαι στο Τ(ι)μημα με τα δικαιολογητικά σε μια σικ σι θρού θήκη από σελοφάν.

Η ουρά ήταν άτακτη και βασικά ανύπαρκτη ως προς την προτεραιότητα μιας και δεν υπήρχε παρά ένας καναπές για 40 άτομα. Μόλις είπα στους στημένους ένα 'γεια' με κοίταξαν όλοι με απελπισμένο βλέμμα και ένας αξύριστος μπάρμπας μου πετάει 'Είσαι μετά από μένα!'. Και απαντώ 'Καλά αφήστε εμένα τον πισινό σας, τον μπροστινό σας τον ξέρετε?'. Εκεί έσπασε ο πάγος και το οff-white δωματιάκι έγινε ένα παλιό, καλό, ελληνικό to know us better.

Με πληροφόρησαν άμεσα, ναι ο γνωστός μεροκαματιάρης πολίτης-περσόνα από το Ρετιρέ του Δαλιανίδη, ότι πίσω από την κλειστή πόρτα η κάθε αίτηση χρειάζεται γύρω στα ...30 λεπτά να διεκπεραιωθεί. Όλοι οι στημένοι ανατριχιάσαμε στην ιδέα του μισαώρου vis-a-vis με το όργανο. Στην αναμονή καθώς εξάντλησα το κινητό και την εφημερίδα, στάθηκα κοντά σε όσες προσωπικές ιστορίες μπορούσα: στη σύζυγο ναυτικού που μπαρκάρει άμεσα και το βιάζεται, στους γονείς του σπυριάρη πιτσιρικά που θα πάει Αγγλία, στο ζευγάρι των ηλικιωμένων που θα επισκεφθούν την κόρη την παντρεμμένη με τον 'ξενο', στον κοντούλη εξυπνομάτη που μάλλον κάνει 'εισαγωγαί' από Ουκρανία, στην Eurofun γκόμενα με φίλους σε κάθε ευρωπαική πόλη και πολίχνη με πανεπιστήμιο, και..., και....

Αλλά οι προσωπικές ιστορίες τελείωσαν και ο ρυθμός του μισαώρου γίνεται βραδύτερος. Η κλειστή πόρτα κρατά καλά κλεισμένα μυστικά και εμένα αρχίζουν να με πιάνουν τα αντιεξουσιαστικά μου (καιρός ήταν). Στις 2 ώρες ΔΕΝ έχω πια τίποτα άλλο να κάνω, τίποτα άλλο να πω.

Στις 2 ώρες και 10 λεπτά και καθώς πλησιάζει 9 το βράδυ έρχεται η σειρά μου (όνειρο ζω?) και ονειρότερα ακόμη, μπαίνω με τη Eurofun γκόμενα (είμαι ο πισινός της) καθότι είναι ΔΥΟ παρακαλώ τα γραφεία εξυπηρέτησης (για 6 Δήμους της Αττικής αυτό). To όργανο είναι ένα ζαγαρόπαιδο της ελληνικής υπαίθρου που παρά τα κουμπούρια πληκτρολογεί ένα πλήκτρο το μισό λεπτό. Ακούγεται λαικόν άσμα από ένα ράδιο στο μέσα δωμάτιο και στο μυαλό μού έρχεται ένας μουεζίνης που άκουγα το σούρουπο στη Φεζ. Το όργανο παίρνει μεζούρα και μετράει επιμελώς το μήκος της φωτογραφίας. Μου ζητάει οι φωτοτυπίες των δυο όψεων της ταυτότητας να είναι στην ΙΔΙΑ σελίδα και όχι σε δύο, οπότε σηκώνομαι να βγάλω ξανά φωτοτυπίες στο απέναντι μαγαζάκι. Πριν φύγω κάνω την ερώτηση-κλειδί: Να αφήσω εδώ το χαρτοφύλακα? (εννοώντας: Είναι ασφαλές να αφήσω εδώ το χαρτοφύλακα?)

Επιστρέφω και το όργανο σε βαθειά περισυλλογή 5λέπτου ζεν ελέγχει τη φωτοτυπία έναντι της ταυτότητας γραμμή-γραμμή. Απέναντι, το όργανο Νο.2 αφού ολοκληρώσει συνδιάλεξη για το τσίκνισμα την πέφτει στην Eurofun γκόμενα με αφορμή το (ναι το μαντέψατε) 'οικογενειακή κατάσταση'. Αφού αποδεδειγμένα πλέον η φωτοτυπία είναι της ταυτότητάς μου, περνάμε στη σύνταξη της αίτησης που πρέπει να κάνω ιδιοχείρως. Ενώ ξεκινώ να συμπληρώνω δυσνόητα στοιχεία στα κουτάκια, όπως πχ. το όνομα πατρός, το όργανο με σταματά απότομα: -Εγώ θα σας τα υπαγορεύσω (δηλ. θα διαβάζει από την ταυτότητά μου και με μια ματιά στη φωτοτυπία μήπως ξέφυγε κάτι κατά τον 5λεπτο έλεγχο). Μου υποδεικνύει με τον αντίχειρα τα κουτάκια που πρέπει να αφήσω κενό. Μια οσμή από σαλάμι με κυριεύει. Η κάθετος του δημοτολογίου μού υπαγορεύεται ως ' μισό Χ'. Δίπλα η Eurofun γκόμενα φεύγοντας για την απαραίτητη φωτοτυπία ρωτάει: Να αφήσω εδώ την τσάντα μου? Μόλις κλείσει την πόρτα τα όργανα συνεννοούνται με τα βλέμματα: "Μήπως είναι τρομοκράτισσα σε Eurofun γκόμενα πακέτο? ".Κοιτάζω το μισοάδειο φραπέ του οργάνου μου από αμηχανία.

Οι υπόλοιπες διαδικασίες είναι γνωστές, αλλά γίνονται σε slow motion. Θαυμάζω το τρένο της τεχνολογίας που μου χαρίζει ένα print out με τα στοιχεία της αίτησης και το bar code του νέου μου εγγράφου. Η Eurofun γκόμενα απέναντι είναι ακόμη, για άγνωστο λόγο, στη διασταύρωση της φωτοτυπίας. Φεύγοντας της σκάω ένα χαμόγελο (σέξυ, όχι τύπου Κουφοντίνα προς Κική Σωτηροπούλου) με την ευχή για καλά ταξίδια. Βγαίνοντας μετά από μισή ώρα οι στημένοι με ρωτούν με λαχτάρα γιατί πήρε τόση ώρα. Κάνουν εξονυχιστικό έλεγχο τους λέω και την κοπέλλα την κράτησαν για διασταύρωση.

Ekdosi Neoy Typoy Diavatiriwn
Χρόνος : 2 ώρες 40 λεπτά
Κόστος: 60,40 Ευρώ
Αξία: Ανεκτίμητη