Η Ζέτα, μια μικροκαμωμένη αλλά δραστήρια γυναίκα στα 30 ετοιμάζει με σβέλτες κινήσεις την καντίνα που είναι στημένη στο δρόμο με τις μεγάλες πίστες της νύχτας. Είναι ακόμη σχετικά νωρίς, τα μεσάνυχτα μόλις έχουν περάσει. Το έντονο κίτρινο φως και τα χρώματα από τις φωτεινές επιγραφές των πάσης φύσεως γρήγορων φαγητών, τα ξεχασμένα χριστουγεννιάτικα λαμπάκια στο ταβάνι, ο καπνός από το καμένο λάδι στην εστία που τον παρασύρει ψηλά ο χειμωνιάτικος αέρας και οι δυο καλογυαλισμένοι πάγκοι για ορθίους με τα μεγάλα κόκκινα πλαστικά τασάκια εκατέρωθεν της καντίνας δίνουν μια ‘διαστημική’ εικόνα. ‘Ενας αποσβολωμένος γέρος κάθεται κουκουλωμένος στην άκρη ενός από τους πάγκους σε μια παράταιρη ψάθινη καρέκλα καφενείου και κοιτά με απλανές βλέμμα τη φωτισμένη μαρκίζα στο απέναντι μαγαζί.
Η Ζέτα εξυπηρετεί ένα φτωχοντυμένο Πακιστανό παρκαδόρο από το απέναντι μαγαζί που παρήγγειλε βιαστικά ένα χοτ ντογκ για να τον κρατήσει μέχρι το ξημέρωμα.
ΖΕΤΑ
‘Ετοιμος! Με μπόλικο τσιγαρισμένο κρεμμυδάκι, όπως σ’ αρέσει Βίβεκ!
Ο Βίβεκ τυλίγει ευλαβικά το χοτ ντογκ και ανοίγει το μπουφάν του για να το κρατήσει ζεστό στη μέσα τσέπη.
Ξαφνικά ένα φλας αστράφτει πάνω στον Βίβεκ που τρομάζει και βιαστικός τρέχει απέναντι με λίγα από τα κρεμμύδια να σκορπίζουν στο δρόμο. Ο φωτογράφος συνεχίζει με απανωτά φλας να καρδράρει την καντίνα, τις επιγραφές και τους διαστημικούς πάγκους.
ΖΕΤΑ
Ε! Τι γίνεται εκεί?
Ο Μιχάλης, ένας ψηλός άντρας, γύρω στα 35, σε μια μακριά μπεζ καπαρντίνα και πορτοκαλί κασκόλ την πλησιάζει. Στα δυο χέρια κρατάει τον φακό και το σώμα της μηχανής σε θέση σκόπευσης.
ΖΕΤΑ
Σταματείστε! Δεν θέλω φωτογραφίες!
ΜΙΧΑΛΗΣ
Μιχάλης Πάλλης. Φωτογράφος από το Vitrine (τονίζει το όνομα του περιοδικού μόδας με καμάρι). Το νέο Vogue!
ΖΕΤΑ
Σόρυ, δεν έχουμε μοντέλες εδώ!
ΜΙΧΑΛΗΣ
Τις μοντέλες, όπως τις λες, τις βρίσκεις παντού! Ακόμη και μπουκωμένες μέσα στην τσίκνα.
ΖΕΤΑ
Μάλλον απέναντι θα πηγαίνετε.
(με νεύμα δείχνει το μαγαζί απέναντι)
ΜΙΧΑΛΗΣ
Όχι, όχι αυτά τα μαγαζιά είναι προ κατ. Ζητάω κάτι πιο αυθεντικό.
ΖΕΤΑ
Τα σάντουιτς τα βλέπετε στη βιτρίνα δεξιά, τα αναψυκτικά αριστερά.
ΜΙΧΑΛΗΣ
Καλά τότε. Ενα ψωμάκι με κοτόπουλο, ελάχιστη μαγιονέζα.
Καθώς η Ζέτα ετοιμάζει την παραγγελία ο Μιχάλης κοιτάζει διερευνητικά το εσωτερικό της καντίνας. Σκοπεύει με το φακό του στα φωτάκια που τα παρασύρει ο αέρας δίπλα στις επιγραφές και φωτομετρεί.
ΜΙΧΑΛΗΕ
Βλέπω αυτό το σουρεάλ σκηνικό που έχεις στήσει και το φαντάζομαι για το καλοκαιρινό ντεφιλέ. Φοβερό ε?
(ανοίγει με τα χέρια του ένα φανταστικό κάδρο)
ΖΕΤΑ
(ενοχλημένα)
Δεν καταλαβαίνω τι σας αρέσει εδώ να φωτογραφίσετε... Τη δουλειά μου κάνω και εσείς μου διώχνετε τον κόσμο!
ΜΙΧΑΛΗΣ
Ποιόν έδιωξα ρε συ? Τον μαύρο με το αμπέχωνο? Σιγά!
(γελάει)
ΖΕΤΑ
Ο Βίβεκ είναι φίλος! Και η ψυχή του το ξέρει όταν τον παίρνουν καταπόδι. Τρέμει μην τον μαντρώσουν και τον στείλουν πίσω στο Πακιστάν.
ΜΙΧΑΛΗΣ
(‘Εχει αφήσει τη φωτογραφική μηχανή να κρέμεται από το λουρί στο λαιμό του και μασουλάει αδιάφορα)
Λοιπόν άστα αυτά. θα σου κλείσω το μαγαζί για δυο χιλιάρικα, για τρία βράδυα μόνο! Αλλά δεν θα πειράξεις τίποτα από το διαστημόπλοιο Enterprise, έτσι?
(γελάει)
ΖΕΤΑ
Η καντίνα είναι το μεράκι του πατέρα μου. Είκοσι χρόνια αυτό το ‘διαστημόπλοιο’ τον έβλεπε περισσότερο από το σπίτι μας...
(αναστενάζει)
Και κάθε βασιλικός που φυτεύω και φροντίζω εδώ έξω είναι γι’ αυτόν!
ΜΙΧΑΛΗΣ
(κοιτάζει γώρω)
Ναι, φοβεροί οι βασιλικοί στα τσίγκινα. Δένει και με τους μεταλλικούς σου πάγκους.
ΖΕΤΑ
Κοίτα. Δεν νομίζω οτι θα δεχτώ. Έχω τους πελάτες μου τους ξενύχτηδες...
ΜΙΧΑΛΗΣ
Μα για 3 βράδυα και δεν θα το δώσεις? Και σκέψου μετά το expose το στέκι σου θα γίνει fashion statement! Έχουμε και συμβόλαιο για αφίσες στους δρόμους. Θα σε δει όλη η Αθήνα! Έλα, άσε με να μπω μέσα...
ΖΕΤΑ
Τι να κάνεις εδώ μέσα?
ΜΙΧΑΛΗΣ
Πέφτει ένα υπέροχο φως στα μάτια όσων έρχονται εδώ για να παραγγείλουν... Το φαντάζομαι πως θα φαίνεται στη φωτογράφηση, με τον make up artist και όλα στην εντέλεια...
ΖΕΤΑ
Μην συνεχίζεις! Θα πλακώσει δουλειά όπου νάναι και είπαμε όχι!
ΜΙΧΑΛΗΣ
Ο πατέρας σου την ξέρει την πρότασή μου?
ΖΕΤΑ
Ο πατέρας μου δεν θα ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ την πρότασή σου!
ΜΙΧΑΛΗΣ
Τα χιλιάρικα θα τα καταλάβει όμως!
ΖΕΤΑ
(δείχνοντας λυπημένα προς τον γέρο που στέκεται απλανής)
Να! Πήγαινε και μίλησέ του!
ΜΙΧΑΛΗΣ
Μα αυτός δεν κουνήθηκε τόση ώρα! Είναι καλά?
ΖΕΤΑ
Δεν αναγνωρίζει κανέναν πια... Μόνο όταν τον φέρνω να κάτσει σε αυτό τον πάγκο δείχνει κάτι να ξυπνάει μέσα στο κεφάλι του. Και όταν πέσει πελατεία, μερικές φορές τον πιάνω να χαμογελά.
Ο Μιχάλης κοιτάει συμπονετικά τον γέρο και η Ζέτα μηχανικά ξύνει την εστία με δύναμη.
ΜΙΧΑΛΗΣ
Ξέρεις, είμαι εξουσιοδοτημένος από το περιοδικό να δώσω ακόμη και τρία.
Η Ζέτα σκουπίζει νευρικά την ποδιά της και στηρίζεται με τα δυο χέρια στον πάγκο. Κοιτά τον Μιχάλη στα μάτια.
ΖΕΤΑ
1 σχόλιο:
Πες τα ρε MoSeS, δεν είναι όλα για πούλημα πια!!
Δημοσίευση σχολίου